Najcenniejsze kamienie w historii, które zmieniały losy świata

Kamienie szlachetne od wieków fascynowały ludzi swoim pięknem, rzadkością i tajemniczością. Niektóre z nich miały tak ogromny wpływ na historię, że stały się symbolami władzy, bogactwa, a nawet tragedii. Poniżej historia kilku najsłynniejszych kamieni szlachetnych, które odcisnęły swoje piętno na losach świata.

Diament Koh-i-Noor: Legenda pełna blasku i kontrowersji

Koh-i-Noor, co w języku perskim oznacza "Górę Światła", jest jednym z najbardziej legendarnych diamentów na świecie, którego historia owiana jest zarówno splendorem, jak i dramatem. Pochodzący z Indii, ten niezwykły klejnot obecnie waży 105,6 karata i stanowi część brytyjskich klejnotów koronnych, będąc jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli monarchii brytyjskiej.

Pochodzenie i historia diamentu

Początki diamentu Koh-i-Noor są trudne do dokładnego ustalenia, ale większość historyków zgadza się, że został wydobyty z kopalni w regionie Golkonda w Indiach, który był znanym źródłem dużych i cennych diamentów. Według legend, jego historia sięga ponad 5 tysięcy lat, choć pierwsze udokumentowane wzmianki pochodzą z XIII wieku.

Diament ten przeszedł przez ręce wielu potężnych władców, zyskując status klejnotu królewskiego o wielkiej symbolice. W XVI wieku należał do Babura, założyciela dynastii Mogołów, który uznał go za jedno z największych swoich bogactw. Władcy Mogołów nosili Koh-i-Noor jako symbol ich dominacji, a sam diament był częścią słynnego Pawiego Tronu Szahdżahana, twórcy Tadź Mahal.

Podróż przez imperia

Podczas gdy diament pozostawał w rękach Mogołów przez kilka stuleci, ich imperium zaczęło się rozpadać pod koniec XVII wieku. Koh-i-Noor trafił w ręce Nadir Szaha z Persji, który najechał Indie w 1739 roku i zrabował diament, zabierając go do Persji. To właśnie Nadir Szah nadał mu nazwę "Koh-i-Noor", która miała odzwierciedlać jego olśniewający blask.

Po zamordowaniu Nadira diament przeszedł przez ręce kilku władców, zanim w końcu trafił do Maharadży Randżita Singha, władcy państwa Sikhów w Pendżabie. Pod jego panowaniem Koh-i-Noor stał się symbolem potęgi Sikhów, ale jego los zmienił się dramatycznie w 1849 roku, kiedy Brytyjczycy podbili Pendżab i zmusili młodego maharadżę Duleepa Singha do oddania diamentu jako części traktatu pokojowego.

Diament w rękach Brytyjczyków

Koh-i-Noor został przewieziony do Wielkiej Brytanii i w 1850 roku wręczony królowej Wiktorii. Diament, który wówczas ważył około 186 karatów, został poddany ponownemu szlifowaniu, aby zwiększyć jego blask i atrakcyjność, choć kosztem zmniejszenia wagi do obecnych 105,6 karata. Od tego momentu Koh-i-Noor stał się centralnym elementem brytyjskich klejnotów koronnych, ozdabiając m.in. koronę królowej Aleksandry i królowej Elżbiety, żony Jerzego VI.

Kontrowersje i roszczenia

Choć Koh-i-Noor jest jednym z najbardziej znanych skarbów w brytyjskim skarbcu, jego posiadanie nie obywa się bez kontrowersji. Indie, Pakistan, a także Afganistan roszczą sobie prawa do tego diamentu, twierdząc, że został on zagrabiony i powinien zostać zwrócony. Szczególnie Indie wielokrotnie wzywały do zwrotu Koh-i-Noor, uznając go za część narodowego dziedzictwa kulturowego.

Brytyjski rząd, jak dotąd, odrzuca te roszczenia, argumentując, że diament został zdobyty zgodnie z ówczesnymi traktatami i jest legalną własnością monarchii. Debata na temat przyszłości Koh-i-Noor nadal wywołuje emocje, zarówno w Indiach, jak i w Wielkiej Brytanii, symbolizując nie tylko przeszłość kolonialną, ale także trudne kwestie dotyczące restytucji dzieł sztuki i skarbów narodowych.

Znaczenie kulturowe i symboliczne

Koh-i-Noor nie jest jedynie klejnotem o wielkiej wartości materialnej. Jest także symbolem potęgi, bogactwa, a także cierpienia i wyzysku. Jego fascynująca historia, pełna zdrad, intryg i walki o władzę, czyni go jednym z najważniejszych diamentów w historii ludzkości.

Koh-i-Noor pozostaje nie tylko klejnotem, ale także świadectwem historii, które przypomina o złożonych relacjach między Wschodem a Zachodem, o kolonializmie oraz o tym, jak klejnoty mogą wpływać na losy narodów i imperiów.

Rubin Edwarda Czarnego Księcia: Klejnot o historycznym znaczeniu

Rubin Edwarda Czarnego Księcia, znany także jako „Black Prince's Ruby”, jest jednym z najważniejszych i najbardziej legendarnych klejnotów w historii brytyjskiej monarchii. Chociaż jest powszechnie znany jako rubin, w rzeczywistości jest to spinel – kamień o podobnej, głębokiej czerwonej barwie, który przez wieki często był mylony z rubinami. Kamień ten, ważący około 170 karatów, stał się symbolem odwagi, władzy i niezłomności, a jego historia jest nierozerwalnie związana z dziejami europejskich monarchii.

Pochodzenie i wczesna historia

Rubin Edwarda Czarnego Księcia pochodzi z Azji Środkowej, prawdopodobnie z terenów dzisiejszego Afganistanu. Spinel ten znalazł się w Europie w XIV wieku, w czasach, kiedy granice państw i losy monarchów były często kształtowane przez wojny i sojusze. Kamień trafił do rąk króla Kastylii, Piotra I Okrutnego, który był znany z brutalnych metod rządzenia oraz licznych konfliktów wewnętrznych.

W 1367 roku, podczas wojen kastylijskich, Piotr I zyskał wsparcie Edwarda, księcia Walii, znanego jako Czarny Książę, który był synem króla Anglii, Edwarda III. W ramach wdzięczności za udzieloną pomoc, Piotr I podarował Edwardowi imponujący spinel, który od tej pory zyskał miano „Rubinu Edwarda Czarnego Księcia”. Ten gest nie tylko umocnił sojusz między Kastyliją a Anglią, ale także zapoczątkował legendę o jednym z najbardziej znanych klejnotów w historii.

Rubin w królewskich koronach

Po śmierci Czarnego Księcia w 1376 roku, klejnot przeszedł na własność jego syna, Ryszarda II, który stał się kolejnym właścicielem rubinu. W ciągu następnych stuleci rubin był wielokrotnie przekazywany kolejnym monarchom angielskim, stając się częścią brytyjskich klejnotów koronnych. Jego obecność w królewskich insygniach uczyniła go symbolem ciągłości i stabilności brytyjskiej monarchii.

Jednym z najbardziej znanych momentów w historii rubinu była bitwa pod Azincourt w 1415 roku, podczas wojny stuletniej między Anglią a Francją. Król Henryk V, mając na głowie koronę ozdobioną Rubin Edwarda Czarnego Księcia, poprowadził swoje wojska do zwycięstwa nad znacznie liczniejszymi siłami francuskimi. Korona, z rubinem w centrum, stała się symbolem nie tylko władzy królewskiej, ale również nadludzkiej odwagi i determinacji w obliczu przeciwności. Henryk V nosił koronę z rubinem również w bitwie pod Azincourt, co dodało temu klejnotowi jeszcze większej symboliki i znaczenia.

Rubin we współczesnych klejnotach koronnych

W późniejszych wiekach Rubin Edwarda Czarnego Księcia był wykorzystywany w różnych królewskich insygniach. W 1661 roku, podczas koronacji Karola II, rubin został umieszczony w nowo wykonanej koronie, znanej jako St. Edward's Crown. Od tamtej pory klejnot ten jest stale obecny w insygniach koronacyjnych brytyjskich monarchów.

Rubin Edwarda Czarnego Księcia jest obecnie osadzony w koronie imperialnej, która jest noszona przez brytyjskich monarchów podczas ceremonii koronacyjnych. Znajduje się on tuż nad słynnym Cullinan II, największym diamentem w koronie, co czyni go jednym z najbardziej prominentnych i rozpoznawalnych klejnotów w skarbcach brytyjskich.

Znaczenie symboliczne i kulturowe

Rubin Edwarda Czarnego Księcia przez wieki był symbolem odwagi, niezłomności i królewskiej władzy. Jego obecność w insygniach koronacyjnych brytyjskich monarchów świadczy o jego znaczeniu nie tylko jako wyjątkowego klejnotu, ale również jako reliktu, który łączy przeszłość z teraźniejszością. Choć jest to spinel, a nie rubin, jego głęboka czerwona barwa i bogata historia nadają mu wartość, która wykracza poza materialny aspekt tego kamienia.

Dziś Rubin Edwarda Czarnego Księcia pozostaje jednym z najbardziej znanych klejnotów w świecie, a jego historia przypomina o burzliwych dziejach monarchii europejskich oraz o tym, jak wielką rolę w kształtowaniu historii mogą odgrywać klejnoty i insygnia władzy.

Perła La Peregrina: Klejnot o bogatej historii

La Peregrina, co w języku hiszpańskim oznacza „Pielgrzymka” lub „Niezrównana”, to jedna z najsłynniejszych pereł na świecie, której historia sięga XVI wieku. Jest to perła o niezwykłej urodzie i unikalnym kształcie, a jej dzieje pełne są fascynujących opowieści o królewskich romansach, politycznych intrygach i hollywoodzkiej miłości.

Początki i odkrycie

Perła La Peregrina została odkryta około 1513 roku przez niewolnika w Zatoce Panamskiej, wówczas będącej częścią Hiszpańskiego Imperium. Znalezisko to szybko zyskało rozgłos ze względu na jej niezwykły rozmiar i piękno. La Peregrina ma unikalny, nieco gruszkowaty kształt i waży około 50,56 karata (ponad 10 gramów), co czyni ją jedną z największych naturalnych pereł na świecie. Po jej odkryciu perła trafiła do rąk hiszpańskiego króla Filipa II, który w 1554 roku podarował ją swojej narzeczonej, Marii Tudor, królowej Anglii, jako prezent ślubny.

Perła na hiszpańskim dworze

Po śmierci Marii Tudor, perła La Peregrina wróciła do Hiszpanii, gdzie stała się częścią królewskich klejnotów korony hiszpańskiej. Przez kolejne stulecia była noszona przez wiele hiszpańskich królowych, w tym Elżbietę de Valois, żonę Filipa II, oraz Margeritę Teresę, żonę Leopolda I. Perła była ceniona nie tylko ze względu na swoje piękno, ale również jako symbol królewskiej potęgi i prestiżu.

Jednym z najbardziej dramatycznych momentów w historii La Peregrina było panowanie króla Józefa Bonaparte, brata Napoleona Bonaparte, który został narzucony Hiszpanii jako władca po inwazji francuskiej. Józef Bonaparte, zmuszony do ucieczki z Hiszpanii po klęsce Napoleona, zabrał ze sobą wiele królewskich klejnotów, w tym perłę La Peregrina. Po jego śmierci perła została przekazana jego bratankowi, Napoleonowi III, który ostatecznie sprzedał ją podczas swojego wygnania w Anglii.

La Peregrina w rękach Elizabeth Taylor

W XX wieku perła La Peregrina zyskała nową sławę dzięki hollywoodzkiej legendzie. W 1969 roku Richard Burton, słynny aktor i mąż Elizabeth Taylor, zakupił perłę na aukcji w Sotheby’s za sumę 37 tysięcy dolarów, co w tamtych czasach było zawrotną kwotą. Burton podarował ją Taylor jako prezent walentynkowy, a aktorka od razu zapragnęła umieścić perłę w pięknej oprawie. Biżuterię tę zaprojektował dom jubilerski Cartier, który stworzył naszyjnik, w którym perła La Peregrina była otoczona diamentami, rubinami i innymi perłami. Ten spektakularny naszyjnik stał się jednym z ulubionych klejnotów Elizabeth Taylor, który często nosiła na najważniejszych wydarzeniach.

Symbolika i znaczenie La Peregriny

La Peregrina przez wieki była symbolem władzy, miłości i luksusu. Jej historia pokazuje, jak jeden klejnot może przejść przez ręce monarchów, wpływowych polityków i gwiazd filmowych, stając się częścią dziedzictwa wielu różnych kultur. Perła ta była świadkiem politycznych intryg, ale także romantycznych gestów, które uczyniły ją jednym z najbardziej legendarnych klejnotów w historii.

Po śmierci Elizabeth Taylor w 2011 roku, perła La Peregrina została ponownie wystawiona na aukcję, gdzie osiągnęła cenę 11,8 miliona dolarów, ustanawiając rekord dla perły sprzedanej na aukcji. Nowy właściciel pozostał anonimowy, co tylko dodaje perle jeszcze większej tajemniczości i legendy.

La Peregrina to nie tylko jeden z najcenniejszych klejnotów na świecie, ale także klejnot o bogatej historii, która odzwierciedla burzliwe losy jego właścicieli. Jej wyjątkowa piękność i unikalny charakter sprawiają, że jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych skarbów w historii jubilerstwa.

Diament Hope'a: Klejnot o mrocznej legendzie i fascynującej historii

Diament Hope'a, ważący 45,52 karata, jest jednym z najbardziej znanych i kontrowersyjnych kamieni na świecie. Jego głęboki niebieski kolor, niezwykła historia oraz rzekome "przekleństwo" sprawiają, że budzi ogromne zainteresowanie zarówno wśród ekspertów, jak i miłośników historii. Diament ten jest obecnie jednym z najważniejszych eksponatów w Smithsonian Institution w Waszyngtonie, gdzie przyciąga miliony zwiedzających każdego roku.

Pochodzenie i wczesna historia diamentu Hope'a

Diament Hope'a ma niezwykłe pochodzenie, sięgające XVII wieku. Został wydobyty z kopalni Kollur w Indiach, znanej z wydobycia niektórych z najcenniejszych diamentów w historii. Pierwotnie kamień ten ważył około 112 karatów i był znany jako Tavernier Blue, na cześć francuskiego handlarza klejnotami Jeana-Baptiste’a Taverniera, który go przywiózł do Europy w 1668 roku. Tavernier sprzedał diament królowi Ludwikowi XIV, który polecił go oszlifować. Po oszlifowaniu diament ważył 67,1 karata i stał się częścią królewskiej kolekcji jako "Bleu de France".

Rewolucja Francuska i kradzież "Bleu de France"

Podczas Rewolucji Francuskiej w 1792 roku, francuskie klejnoty koronne, w tym diament "Bleu de France", zostały skradzione. Kamień zniknął na wiele lat, a jego losy były nieznane. Pojawiły się spekulacje, że diament został pocięty na mniejsze części, aby ukryć jego pochodzenie. W 1812 roku, około 20 lat po kradzieży, w Londynie pojawił się nowy, mniejszy diament o podobnym kształcie i barwie, który obecnie znamy jako Diament Hope'a.

Diament Hope'a i jego słynni właściciele

Diament Hope'a zyskał swoją nazwę od londyńskiego bankiera Henry'ego Philipa Hope'a, który zakupił go w 1839 roku. Rodzina Hope przechowywała klejnot przez kilka pokoleń, jednak jej członkowie zaczęli doświadczać licznych nieszczęść, co przyczyniło się do powstania legendy o "przekleństwie" diamentu. Z czasem kamień zmieniał właścicieli, a każdy z nich stawał się ofiarą pechowych zdarzeń, co tylko wzmocniło wiarę w jego złowrogą moc.

Niektóre z najbardziej znanych postaci, które posiadały Diament Hope'a, to między innymi:

• Evalyn Walsh McLean – amerykańska dziedziczka i właścicielka gazety The Washington Post, która nabyła diament w 1911 roku. Jej życie po nabyciu klejnotu było pełne tragedii: jej syn zginął w wypadku samochodowym, jej córka zmarła z powodu przedawkowania, a jej mąż opuścił ją, by później zginąć w domu dla obłąkanych.

• Pierre Cartier – znany jubiler, który sprzedał diament McLean. Cartier umiejętnie wykorzystał legendę o "przekleństwie", aby podnieść wartość klejnotu.

Diament Hope'a w Smithsonian Institution

Po śmierci Evalyn Walsh McLean w 1947 roku, jej majątek, w tym Diament Hope'a, został sprzedany na pokrycie długów. W 1949 roku kamień trafił w ręce nowojorskiego jubilera Harry’ego Winstona, który w 1958 roku zdecydował się przekazać go Smithsonian Institution w Waszyngtonie. Diament został wysłany zwykłą przesyłką pocztową, co samo w sobie jest jednym z najbardziej znanych anegdot związanych z jego historią.

Dziś Diament Hope'a jest jednym z najważniejszych eksponatów Smithsonian Institution. Jego głęboki niebieski kolor jest wynikiem obecności śladowych ilości boru w jego strukturze krystalicznej, co czyni go jednym z najbardziej niezwykłych naturalnych diamentów na świecie. W muzeum diament jest eksponowany w specjalnie zaprojektowanej oprawie, która podkreśla jego unikalną barwę i blask.

Znaczenie i legenda

Diament Hope'a jest nie tylko jednym z najcenniejszych klejnotów na świecie, ale również symbolem ludzkiej fascynacji pięknem i tajemnicą. Jego historia pełna jest zwrotów akcji, tragedii i triumfów, które sprawiają, że kamień ten jest nieodłączną częścią zarówno historii, jak i popkultury. Legenda o "przekleństwie" Hope’a, choć często uważana za przesąd, dodaje jego historii jeszcze większego dramatyzmu i tajemniczości.

Pomimo złowrogiej reputacji, diament Hope’a pozostaje jednym z najpiękniejszych i najbardziej fascynujących klejnotów na świecie. Jego unikalne cechy i bogata historia czynią go nie tylko skarbem muzealnym, ale także niezrównanym świadkiem dziejów.

Diament Orłow: Klejnot rosyjskiego imperium o niezwykłej historii

Diament Orłow, ważący imponujące 189,62 karata, jest jednym z najbardziej znanych i cenionych klejnotów na świecie. Jego niezwykła historia, związana z rosyjskim imperium, oraz niespotykane piękno i rozmiary, uczyniły go symbolem potęgi, władzy i luksusu. Ten wyjątkowy klejnot, będący częścią rosyjskich klejnotów koronnych, od wieków fascynuje zarówno historyków, jak i miłośników biżuterii.

Pochodzenie diamentu Orłow

Diament Orłow prawdopodobnie pochodzi z legendarnych kopalni Kollur w Indiach, które przez wieki dostarczały światu najcenniejsze kamienie szlachetne. W XVII i XVIII wieku, Indie były głównym źródłem diamentów, a największe z nich trafiały w ręce władców i arystokracji na całym świecie. Diament Orłow, podobnie jak wiele innych słynnych kamieni, przeszedł długą drogę, zanim stał się klejnotem, który znamy dzisiaj.

Historia związków diamentu Orłow z Rosją

Diament Orłow ma długą i bogatą historię, szczególnie związaną z Rosją. W XVIII wieku kamień ten stał się jednym z najbardziej cenionych skarbów rosyjskiego dworu. Jego losy na zawsze zmieniły się, gdy został podarowany carycy Katarzynie II Wielkiej przez jej kochanka, księcia Grigorija Orłowa.

Grigorij Orłow był jednym z najbliższych doradców i kochanków Katarzyny Wielkiej. W nadziei na odzyskanie jej uczuć, podarował jej ten olśniewający diament w 1774 roku. Wartość tego prezentu była nie tylko w jego niezwykłym pięknie, ale również w symbolice – diament miał symbolizować siłę, potęgę i nieśmiertelną miłość. Mimo to, choć gest ten był imponujący, Katarzyna Wielka nie odnowiła swojego związku z Orłowem, choć doceniła prezent i umieściła diament w cesarskim berle.

Diament w rosyjskich klejnotach koronnych

Po otrzymaniu diamentu, Katarzyna Wielka poleciła osadzić go w cesarskim berle, które stało się jednym z najważniejszych insygniów władzy rosyjskich carów. Berło to, wraz z innymi klejnotami koronacyjnymi, było używane podczas oficjalnych ceremonii koronacyjnych kolejnych władców Rosji. Diament Orłow stał się centralnym elementem tego berła, symbolizującym potęgę i niezależność rosyjskiego imperium.

Cechy fizyczne i unikalność diamentu Orłow

Diament Orłow jest wyjątkowy nie tylko ze względu na swoją wielkość, ale także na niezwykłą jakość i czystość. Jest to diament typu IIA, co oznacza, że jest praktycznie wolny od zanieczyszczeń i charakteryzuje się doskonałą przezroczystością. Kamień ten ma charakterystyczny, lekko zielonkawy odcień, który dodaje mu jeszcze większej tajemniczości i unikalności.

Co więcej, diament Orłow ma niespotykany kształt – nie jest to klasyczna bryła, ale kamień o kształcie przypominającym połowę indyjskiego diamentu różanego. Tego typu cięcie było popularne w Indiach w XVII i XVIII wieku i było zaprojektowane tak, aby maksymalnie wykorzystać naturalny kształt kryształu.

Legenda diamentu Orłow

Podobnie jak wiele innych wielkich diamentów, Orłow również owiany jest legendami. Jedna z najpopularniejszych mówi, że diament ten pierwotnie zdobił oko posągu hinduskiego boga w jednej z indyjskich świątyń. Według tej legendy, został skradziony przez francuskiego żołnierza, który później sprzedał go perskiemu handlarzowi. Chociaż historycy nie potwierdzają tej historii, dodaje ona jeszcze więcej uroku i tajemniczości temu już niezwykłemu klejnotowi.

Znaczenie diamentu Orłow w historii Rosji

Diament Orłow nie jest tylko pięknym klejnotem – jest również symbolem siły i stabilności rosyjskiego imperium. Jego obecność w berle carycy Katarzyny Wielkiej podkreślała jej autorytet i legitymizowała jej panowanie. Przez wieki diament ten był świadkiem wielu ważnych wydarzeń w historii Rosji, od koronacji, przez rewolucje, aż po upadek caratu.

Dziś diament Orłow jest jednym z najważniejszych eksponatów w rosyjskim Skarbcu Diamentowym w Moskwie, gdzie nadal fascynuje i przyciąga uwagę zwiedzających z całego świata. Jego historia jest nieodłączną częścią dziedzictwa kulturowego Rosji, a sam diament pozostaje jednym z najcenniejszych klejnotów na świecie.

Diament Cullinan: Historia największego diamentu świata i jego wpływ na brytyjskie klejnoty koronne

Diament Cullinan to kamień, który na zawsze zmienił historię jubilerstwa i diamentowego przemysłu. Jego odkrycie w 1905 roku w Południowej Afryce nie tylko zapoczątkowało nową erę w eksploatacji diamentów, ale również dodało olśniewający blask brytyjskim klejnotom koronnym. Jako największy diament, jaki kiedykolwiek znaleziono, Cullinan jest symbolem bogactwa, władzy i technicznego mistrzostwa jubilerskiego.

Odkrycie diamentu Cullinan

Diament Cullinan został odkryty 26 stycznia 1905 roku w kopalni Premier w pobliżu Pretorii w Południowej Afryce przez Fredericka Wellsa, zarządcę kopalni. Kamień ważył początkowo 3,106 karatów (około 621 gramów) i był nie tylko największym diamentem, jaki kiedykolwiek znaleziono, ale także niemalże idealnie przezroczystym kryształem o wyjątkowej jakości.

Nazwa "Cullinan" pochodzi od nazwiska właściciela kopalni, sir Thomasa Cullinana, który stał się jednym z najważniejszych graczy w historii diamentowego przemysłu. Odkrycie tego olbrzymiego kamienia było sensacją na skalę światową, wzbudzając ogromne zainteresowanie zarówno wśród ekspertów, jak i opinii publicznej.

Podział diamentu Cullinan

Ze względu na swoje ogromne rozmiary i wartość, diament Cullinan został przetransportowany do Anglii, gdzie podjęto decyzję o jego podzieleniu na mniejsze, bardziej użyteczne klejnoty. W 1908 roku diament został powierzony Josephowi Asscherowi, czołowemu specjaliście z firmy Royal Asscher Diamond Company, który miał za zadanie przeciąć ten niezwykły kamień.

Prace nad Cullinanem były skomplikowane i ryzykowne. Asscher, świadomy wartości diamentu, podjął się zadania z pełnym profesjonalizmem, jednak pierwszy cios nie przyniósł oczekiwanego rezultatu. Dopiero za drugim razem, z dobrze dobraną siłą i precyzją, udało się podzielić kamień na dwa główne fragmenty. Ostatecznie z Cullinana wycięto dziewięć dużych i 96 mniejszych klejnotów o łącznej wadze około 1,063 karatów.

Cullinan I: Wielka Gwiazda Afryki

Największy z wyciętych fragmentów, znany jako Cullinan I lub "Wielka Gwiazda Afryki", waży 530,4 karata. Jest to największy oszlifowany diament na świecie i od 1910 roku zdobi brytyjskie berło królewskie, będące jednym z najważniejszych insygniów monarchii brytyjskiej. Diament ten jest umieszczony w górnej części berła i może być odłączony i noszony jako osobna brosza.

Cullinan I jest brylantem o szlifie gruszkowym, który charakteryzuje się nieskazitelną czystością i wyjątkowym blaskiem. Dzięki swej masie, jakości i symbolice, jest uważany za jeden z najcenniejszych klejnotów na świecie.

Cullinan II: Druga Gwiazda Afryki

Drugim co do wielkości klejnotem, wyciętym z diamentu Cullinan, jest Cullinan II, znany również jako "Druga Gwiazda Afryki". Ważący 317,4 karata diament jest osadzony w brytyjskiej koronie cesarskiej (Imperial State Crown), której używa się podczas ceremonii koronacyjnych i innych ważnych wydarzeń państwowych. Cullinan II to brylant o szlifie poduszkowym, który dzięki swojej masie i oszałamiającemu blaskowi stanowi centralny punkt korony.

Pozostałe fragmenty diamentu Cullinan

Oprócz dwóch największych kamieni, z Cullinana wycięto również siedem innych dużych klejnotów, które są częścią kolekcji królewskiej. Każdy z tych kamieni jest osadzony w różnego rodzaju biżuterii, takiej jak brosze, naszyjniki czy pierścienie. Wszystkie te klejnoty, podobnie jak Cullinan I i II, są przechowywane w Tower of London, gdzie stanowią część brytyjskich klejnotów koronnych.

Znaczenie diamentu Cullinan w historii

Diament Cullinan nie jest tylko wyjątkowym kamieniem ze względu na swoje rozmiary – jego odkrycie miało również ogromny wpływ na rozwój przemysłu diamentowego w Południowej Afryce oraz na globalny rynek diamentów. Podział diamentu na mniejsze klejnoty był prawdziwym majstersztykiem techniki jubilerskiej, a osadzenie ich w brytyjskich insygniach władzy nadało im znaczenie nie tylko estetyczne, ale również polityczne.

Diament Cullinan stał się symbolem potęgi brytyjskiego imperium oraz technicznego mistrzostwa. Jego historia, pełna napięcia i wyjątkowych wydarzeń, nadal fascynuje historyków, jubilerów i miłośników kamieni szlachetnych na całym świecie.

Dziś diamenty Cullinan są jednymi z najcenniejszych i najbardziej rozpoznawalnych klejnotów na świecie, a ich blask i piękno wciąż przypominają o wyjątkowym dziedzictwie, jakie pozostawił po sobie ten największy diament w historii.